Eerste kennismaking met Bolivië: Samaipata

Maandag 10 oktober. Santa Cruz, Bolivië. De Dreamliner van Air Europa uit Madrid landt om 4.30 plaatselijke tijd. We hebben een vliegreis van meer dan 15 uur achter de rug, zonder problemen, zelfs goed geslapen. In de luchthaven maken we kennis met de groep van 14, onze Boliviaanse gids Mariebel, 4 Belgen en 9 Nederlanders. 

Het is fris en zwaar bewolkt als we in onze busjes stappen richting Samaipata. Er was nochtans 25 graden voorspeld…

De weg naar de stad is een ramp. Het wegdek is op veel plaatsen weggespoeld of versleten en het en der wordt gewerkt. Je vraagt je af hoe het ooit in orde komt: er worden alleen kleine trajecten aangepakt. Niettegenstaande de slechte staat van de weg wordt er tol geheven. De armoedige dorpen langs de weg liggen onder het rode stof dat opgestoven wordt door het verkeer. Het moet hier hard overleven zijn.

Ons hotel Quinta Piray ligt in het groen niet ver van de stad. Het complex bestaat uit kleine paviljoentjes met comfortabele kamers, weliswaar zonder verwarming, en dit lijkt nu wel een klein probleem. Het is fris en het blijft de ganse dag zwaarbewolkt met zelfs een spatje regen. 

Na de middag starten we onze exploratie met een bezoek aan de archeologische site El Fuerte, een stad gebouwd door de Chanestam, maar rond 1400 door de Inca’s ingenomen. De bewoning lag rond een langwerpige heilige rots die dienst deed als offerplaats, observatorium en begraafplaats voor de elite. Toen de Spanjaarden de streek binnentrokken verdween de inlandse bevolking door afslachting en ziekte en werd de plaats een Spaanse nederzetting.

‘s Avonds lopen we wat rond in het kleine stadje met een mooi bomenrijk plein, omgeven door restaurantjes en winkeltjes. Tussen de beplantingen staan standbeelden van de nationale helden Sucre en La Paz en ook van mindere goden. Het lijkt erop dat staatspropaganda niet onbelangrijk is in Bolivië. Als je even weggaat van dit plein kan je niet om de armoede heen. De huisjes zijn dikwijls niet meer dan krotten, alleen in de hoofdstraat zijn ze in iets betere staat.

We eten tamelijk vroeg, iedereen is vermoeid door de lange vliegtuigreis. Rond 20u00 is het al stil in de Quinta Piray, iedereen heeft zich teruggetrokken in de kamers. We halen een extra deken uit de kast en kruipen vrij vroeg onder de wol. 

Vanaf nu duiken we het diepe Bolivië in. Internet is een vraagteken… je hoort nog van ons, hopelijk binnenkort.